Theriva

Świat: THERIVA — Pieśń Zranionych Bogini

“Każde proroctwo jest kłamstwem napisanym przez tych, którzy nie ponoszą jego ceny.”

Theriva to świat, gdzie dawno temu to boginie stworzyły życie, a bogowie byli tylko ich narzędziami. Jednak najpotężniejsza z nich — Zorantha, Tkaczka Losu — została zdradzona i rozszarpana przez swoje dzieci-bogów. Jej krwawe proroctwo przenika świat, ale zamiast jasno wyznaczać ścieżki, jest plątaniną sprzecznych wizji, w których każda kobieta musi odnaleźć własny głos… lub umrzeć cicho.

Cechy światotwórstwa:

1. Proroctwo jako pułapka

W Therivie proroctwa są zaklęciami utkanymi z bólu Zoranthy, które narzucają kobietom role: Królowej-Matki, Dziewicy-Wojowniczki lub Wiedźmy-Zdrajczyni. Kobiety próbują je przełamać, ale każde złamanie proroctwa ma konsekwencje — zniekształca ich ciała lub umysły.

2. Religia i martwe boginie

W świecie dominują kultury umarłych bogiń, które przemawiają szeptami do kapłanek i wróżek.

• Vadra — Bogini Buntu, czczona potajemnie przez niewolnice i wygnane.

• Iscyre — Bogini Mroku, patronka kobiet skazanych na śmierć.

• Olaveth — Matka-Pająk, bogini manipulacji i sieci wpływów.

Mężczyźni czczą okrutnych bogów siły i prawa, ale są ślepi na to, że prawdziwa magia leży w śmierci ich matek-bogiń.

3. Królestwa z moralną szarością:

• Mirellia — pozornie cywilizowane królestwo dworskiej etykiety, gdzie kobiety są ozdobami, a za kurtyną toczą się walki sztyletów i trucizn. Królowe rządzą z ukrycia, ale nigdy nie wolno im przyznać się do siły.

• Vul Gharath — dzikie tereny, gdzie mężczyźni rządzą terrorem, a kobiety tworzą siatki podziemnych kapłanek.

• Avelae — umierające imperium rządzone przez Kolektyw Wiedźm, które karmią się snami swoich poddanych.

• Ereva — kraina ruin, gdzie rodzą się najbardziej nieprzewidywalne zjawiska magii — „Warkocze Losu”, czyli miejsca, gdzie rzeczywistość jest płynna, a przeznaczenie może się zmienić… za cenę duszy.

Magia — “Blizny i Wiązania”

Magia to nie dar, ale rana. Aby rzucić czar, należy najpierw wyryć na własnej skórze symbol i oddać krew boginiom. Im potężniejsze zaklęcie, tym większa blizna. Kobiety są najpotężniejszymi magami, bo potrafią łączyć magię z ciałem i emocjami. Mężczyźni rzadko wytrzymują cenę.

Bohaterki Świata Therivy:

1. Liraen — Złamana Królowa

Wygnana z Mirellii, zhańbiona, naznaczona blizną od usuniętej korony, która została do niej przyszyta na żywca. Wyrusza, by zabić swoje własne proroctwo.

2. Saeth — Cicha Czarownica

Dziewczyna, której usta zaszyto podczas narodzin, by nigdy nie mogła przekląć królestwa. Porozumiewa się znakami i magią krwi, zdeterminowana odnaleźć Iscyre, boginię mroku.

3. Verria — Zdradziecka Matka

Mistrzyni intrygi i matka trojga dzieci, które mają własne przeznaczenia. Verria próbuje przełamać los, nawet jeśli musi poświęcić jedno ze swoich dzieci.

Motywy przewodnie:

• Przeznaczenie jako kajdany i wybór jako bunt

• Ciało jako źródło siły i bólu

• Cisza kobiet jako forma oporu, a ich głos jako najpotężniejsza broń

• Upadek porządku patriarchalnego jako katalizator magii

• Władza kobiet płynąca z cierpienia i przekształcania go w siłę

1. Mapa Therivy (opisowa — gotowa do późniejszego narysowania)

Kontynent Therivy ma kształt zbliżony do smoczego skrzydła rozpiętego na wschód.

Na północy:

• Mirellia — Królestwo perłowych wież, dworskich intryg i zatrutych ogrodów.

• Główne miasto: Vel-Amareth — pałac położony na klifach, gdzie zawsze wieje zimny wiatr.

• Góry Złamanego Głosu — miejsce, gdzie milczą ci, którzy próbowali złamać proroctwa.

Na zachodzie:

• Vul Gharath — brutalne imperium wojowników.

• Miasto: Kregorath, zbudowane na czaszce kamiennego kolosa.

• Bagna Lamentu — ziemie wiecznej mgły, pełne zaginionych świątyń i duchów przeklętych matek.

Na południu:

• Avelae — imperium snów i manipulacji.

• Stolica: Somnere, miasto zapomnianych imion i snujących się cieni.

Na wschodzie:

• Ruiny Erevy — miejsce, gdzie przeplatają się nici losu.

• Morze Cierni — pełne mgieł i wraków, gdzie według legend odpoczywa dusza Zoranthy.

Na środku kontynentu:

• Pępek Świata (Liraeth) — olbrzymi krater, z którego wyrastają magiczne “warkocze losu” — ruchome, świetliste nici, których dotknięcie zmienia bieg przeznaczenia, ale za cenę części ciała lub pamięci.

2. Symbolika blizn — “Język Żywej Rany”

W Therivie czarownice i kapłanki zapisują magiczne więzi na ciele. Oto podstawowe symbole:

• Krzyżowane cięcia na przedramieniu — symbol złamanego przeznaczenia. Noszą je tylko te, które odrzuciły swoje proroctwo.

• Spiralny znak wokół żeber — znak cichej mocy, używany przez szpiegów i tych, którzy składają przysięgę milczenia.

• Blizna w kształcie otwartego oka na dłoni — symbol widzącej prawdę, najpotężniejszy znak magii rozsupłującej.

• Ciąg prostych cięć wzdłuż kręgosłupa — ścieżka zdrady. Blizny na plecach świadczą o tym, że nosząca była zdrajczynią lub została zdradzona.

• Krąg nacięć wokół serca — najwyższy akt poświęcenia, pozwalający rzucić zaklęcie za cenę własnego życia lub duszy.

Ciało staje się księgą. Blizny nigdy nie znikają. Im potężniejsza czarodziejka, tym bardziej jest „napisana” swoim bólem.

3. Legenda Bogini Zoranthy (opowieść ustna)

Dawno, gdy świat był tkany nićmi śpiewu, siedem Bogini siedziało przy wrzecionach losu. Najstarsza z nich, Zorantha, tkała nici przeznaczenia, tak cienkie i piękne, że świat tańczył w ich rytmie.

Ale jej dzieci — bogowie i boginie młodsi, zazdrośni o władzę — przyszli do niej w nocy i rozdarli jej krosna. Zorantha próbowała śpiewać dalej, ale każde słowo stawało się krwią, każda nuta rozcinała jej ciało.

Gdy konała, rzuciła ostatnie proroctwo:

»Niech moje dzieci nigdy nie zaznają spokoju. Niech każda kobieta nosi ślad mojej rany, niech każda dziewczyna wybiera: być nicią czy ostrzem. A moje serce spocznie w morzu cierni — kto odnajdzie je i wyciągnie, stanie się panią losów wszystkich.«

Od tej pory kobiety śpiewają szeptem, bo każda nuta jest ostrzem. Każda rana jest pamięcią. A morze cierni wciąż czeka…

Verria — Matka Zdrady i Tkaczka Intryg

Verria była kiedyś królową-spiskowczynią z Mirellii, znaną z tego, że potrafiła przewidzieć każdy ruch przeciwnika, aż w końcu została zdradzona przez własnego kochanka i wygnana. W chwili wygnania usłyszała przepowiednię:

“Twoje troje dzieci poniesie twój los: jedno cię zdradzi, jedno cię przeklnie, a jedno cię ocali… ale nigdy nie dowiesz się, które jest które.”

Verria nigdy nie przestała ich kochać, ale wychowała każde z nich na swoją broń i klątwę jednocześnie.

Dzieci Verri

1. Serath — Syn Cienia

• Najstarszy, wychowany w ukryciu na dworze Vul Gharath, szkolony na szpiega i zabójcę.

• Uroczy, błyskotliwy, ale wewnętrznie rozbity — wie, że jego matka go wykorzystała, ale pragnie jej aprobaty.

• W świecie magii jest niemy, ale potrafi „przemawiać” przez cudze sny.

• Pytanie: czy zdradzi matkę, czy ocali ją, wykorzystując sny jako oręż?

2. Erianne — Córka Ostrza

• Środkowa, wychowana przez kobiety-wygnanki, nauczyła się odrzucać łzy i ufać jedynie broni.

• Twarz nosi pokrytą ceremonialnymi bliznami — każde cięcie to spełnione kłamstwo matki.

• Nienawidzi Verrii, ale wie, że krew matki jest jej największą siłą.

• Pragnie wykuć „Ostrze Bez Przeznaczenia” — miecz, który ma przeciąć proroctwo.

• Może przeklnąć matkę i jej imię… albo stać się jej narzędziem zemsty.

3. Kaileth — Młodszy, Milczący Czarodziej

• Najmłodszy, wychowany przez kapłanki Olaveth, które nauczyły go słuchać sieci losów.

• Słaby fizycznie, ale psychicznie najsilniejszy — potrafi widzieć „wiązania” między ludźmi i rozplatać je.

• Jego magia jest najbardziej destrukcyjna, bo wymaga „rozsupłania” istnienia rzeczy.

• Kocha matkę ponad wszystko i pragnie ją uratować, nawet jeśli ceną ma być jego dusza.

• Ale może to on okaże się tym, który ją zdradzi przez nadmierną miłość.

Motyw przewodni Dzieci Verri:

• Każde dziecko jest odbiciem jednej z twarzy matki:

• Serath — jej zdrady i manipulacji,

• Erianne — jej gniewu i odwagi,

• Kaileth — jej pragnienia kontroli i lęku przed utratą.

• Żadne z nich nie wie, kim ostatecznie będzie: ocaleniem, przekleństwem czy zdradą. Nawet matka nie zna odpowiedzi — a proroctwo zmienia się, kiedy próbujesz je przełamać.

Świetnie! Oto pomysł na antagonistę świata Therivy, który idealnie wpisuje się w ton dark feminist fantasy i wplata się w losy Verri i jej dzieci:

Antagonista: Alvareth — Pan Sieci i Milczący Władca

Kim jest?

Alvareth był niegdyś bogiem pomniejszych przepowiedni, siódmym dzieckiem Zoranthy, tym, którego ona najbardziej kochała.

Kiedy inni bogowie rozszarpali matkę, Alvareth nie odwrócił wzroku — ale też jej nie uratował.

Zamiast tego, zebrał jej krwawe nici i zaczął tkać własną wersję przeznaczenia.

Teraz nie jest już bogiem, nie jest człowiekiem.

Jest Panem Sieci, istotą istniejącą pomiędzy światami, która utrzymuje sieć losów i manipuluje nimi jak pajęczymi nićmi.

Wygląd:

• Zawsze w czarnych, ciężkich szatach, które zdają się być utkane z cieni i stłumionych szeptów.

• Twarz ma gładką i pozbawioną rysów — jakby wykutą z wosku — a oczy puste, bez białek.

• Wokół jego palców wiją się niewidzialne nici, którymi porusza życiem innych.

• Gdy przemawia, jego głos słyszy się nie w uszach, a w kręgosłupie — jak szarpnięcie szorstkiej liny.

Motywacje:

Alvareth nie jest zwyczajnym złoczyńcą.

On naprawdę wierzy, że przeznaczenie jest konieczne, a wolna wola prowadzi do chaosu i cierpienia.

Chce utkać „Ostateczną Sieć”, w której każdy czyn jest przewidziany, a każda dusza zna swoje miejsce.

W tej sieci nie ma bólu… ale też nie ma wyboru.

I to właśnie Dzieci Verri są ostatnimi, którzy mogą wyrwać się spod jego nici. Dlatego Alvareth usiłuje ich skusić, złamać lub wciągnąć w swoje nici jako “Węzły Losu” — punkty stałe, wokół których zwiąże resztę świata.

Relacja z Verrią:

• Verria była kiedyś jego ulubionym pionkiem.

• To on szeptał jej proroctwa, to on dał jej „dar widzenia”, który okazał się klątwą.

• Verria nienawidzi go, ale też częściowo rozumie.

• Wie, że jeśli wygrają z Alvarethem, świat popadnie w chaos, lecz jeśli przegrają — wszyscy staną się marionetkami.

Moc:

• Tkacz Losu: Może „poprawiać” decyzje ludzi, szarpiąc niewidzialne nici.

• Rozplecenie: Jest w stanie „rozwiązać” człowieka — dosłownie sprawić, że jego istnienie zostanie wymazane jak spruta nić.

• Fałszywe proroctwa: Tworzy iluzje przepowiedni, które pętają serca i zmieniają ścieżki nawet najbardziej niezależnych dusz.

Słabość:

• Alvareth boi się chaosu.

• Jego moc działa tylko tam, gdzie istnieje wiara w przeznaczenie.

• Ci, którzy odrzucą proroctwa całkowicie, stają się dla niego niewidzialni — nie może ich kontrolować.

• Najbardziej przerażają go ludzie, którzy akceptują los bez buntu lub go wyśmiewają. Ironia i bunt to dla niego blizna w sieci.

Oczywiście! Oto pomysł na antagonistkę w świecie Therivy, która może być równie groźna i złożona jak Alvareth, ale z zupełnie innym celem i motywacją. Zbuduję ją w kontekście dark feminist fantasy, aby idealnie wpasowała się w ton tej opowieści:

Antagonistka: Syryndra — Królowa Krwi i Cieni

Kim jest?

Syryndra była kiedyś uczennicą Zoranthy, jej najpotężniejszą kapłanką, której zadaniem było strzec tajemnic Tkaczek Losu i strzec ich mocy. Jednak z czasem, pełna żalu i gniewu wobec matki-bogini, postanowiła przejąć kontrolę nad „nićmi” losu, które Zorantha tak chętnie dzieliła.

Kiedy Zorantha zginęła, Syryndra odkryła starożytne zaklęcia — te, które pozwalały nie tylko tkać los, ale także go łamać. Pod jej ręką sieć świata zaczęła się rozplatać. Syryndra pragnie stworzyć nowy porządek, w którym tylko ona będzie decydować o przyszłości każdego człowieka, kontrolując ich przeznaczenie na poziomie komórkowym.

Syryndra widzi siebie jako reinkarnację Zoranthy, ale z większą mocą, większą wolą i bez sentymentów — chce zniszczyć „przypadkowość” świata i na nowo stworzyć go według swoich zasad.

Wygląd:

• Ciało składa się z cieni i krwi: Jej postać zmienia się, przypominając chmurę z mrocznych mgieł, z której wyrastają palce, a zamiast oczu są czarne pustki, pełne dymu.

• Twarz: Zmienia się w zależności od jej emocji. Na chwilę może przyjąć twarz pięknej kobiety, a w drugim momencie zamieniać się w groteskową maskę, pełną krwi i blizn. Wciąż jednak jest piękna, przerażająco piękna.

• Oznaka mocy: Wokół jej ciała widać ruchome nici, które wracają do niej po każdym gestu. Ma również tajemnicze, rysowane na skórze symbole, które zmieniają się wraz z jej emocjami.

Motywacje:

Syryndra wierzy, że tylko przez pełną kontrolę nad losem można uwolnić świat od chaosu i cierpienia. Odrzuca pojęcie „wolnej woli” jako iluzję, która prowadzi do nieustannego cierpienia ludzkości.

Dla niej każdy człowiek jest tylko kawałkiem tkaniny w jej ogromnej sieci, niepotrzebnym, jeśli nie pasuje do większego obrazu. Syryndra chce wyrwać się z cienia matki i stać się jedyną Boginią, która nie będzie się przejmować przeszłością ani przyszłością, tylko tkaniem swojego własnego porządku.

W jej oczach Verria jest narzędziem w jej planach — osoba, która zna część sekretów, które mogą doprowadzić do przejęcia całkowitej kontroli nad siecią losów. Dzieci Verri są zagrożeniem, bo mogą przerwać jej kontrolę nad przeznaczeniem, a jednocześnie mają w sobie nieprzewidywalność — to jest to, co Syryndra chce zdławić.

Relacja z Verrią i jej dziećmi:

• Z Verrią: Syryndra nienawidzi Verrii za to, że ta zbuntowała się przeciwko niej i Zoranthzie. Widział ją kiedyś jako uczennicę, ale Verria wybrała własną drogę, zdradzając wszystko, co Syryndra znała i szanowała. Verria jest dla niej odrzutem starego świata, którego trzeba zniszczyć, by stworzyć nowy porządek.

• Z dziećmi Verrii: Każde z dzieci jest dla niej zagrożeniem, bo każde z nich może być kluczem do rozwiązania zagadki, która może zniszczyć jej wizję nowego świata. Najbardziej niebezpieczny jest Serath — przez jego zdolność do wpływania na sny i umysły innych, widzi w nim potencjalnego przeciwnika, którego należy zgładzić. Erianne natomiast to wojowniczka, którą należy złamać, by pozbyć się jedynej siły, która może przeciwstawić się jej mocy. Kaileth jest najmniejszym zagrożeniem, ale jego silna wola i wpływ na magiczne nici mogą sprawić, że stanie się nieoczekiwanym kluczem do jej upadku.

Moc:

• Tkanie i Łamanie Losu: Syryndra potrafi kontrolować nitki przeznaczenia na poziomie mikroskalowym. Może zmieniać losy ludzi, wyciągać ich z tkaniny rzeczywistości, by wrzucić ich do alternatywnych światów. Czasem wystarczy jedno pociągnięcie jej palca, by człowiek stał się bezwolnym narzędziem w jej rękach.

• Krwawy Władca Sieci: Może przejąć kontrolę nad ciałami innych poprzez wprowadzenie swoich nici do ich wnętrza, zmieniając je w marionetki. Potrafi również wrócić do „krwi linii”, co daje jej dostęp do głęboko ukrytych sekretów magii krwi.

• Śmierć w Cieniu: Syryndra potrafi zniszczyć te, które stoją na jej drodze, wciągając ich w ciemną pustkę. Gdy to robi, dusze ofiar zamieniają się w zgliszcza, które można tylko spalić, by uwolnić ich od jej wpływu.

Słabości:

• Zatrata osobowości: Każde naruszenie porządku przez Syryndrę sprawia, że jej forma staje się mniej stała, zaczyna się rozpadać w cieniu i krwi.

• Brak kontroli nad chaosem: Syryndra nie rozumie prawdziwego chaosu. Ma trudności w sytuacjach, gdzie nie ma absolutnej kontroli nad wydarzeniami. Jeśli spotka się z osobą, która nie poddaje się „przeznaczeniu” (jak np. dzieci Verri), traci nad nimi kontrolę.

Scena konfrontacji:

W przeciągającej się nocy, przy zniszczonym altarze w ruinach Erevy, Syryndra staje naprzeciwko Erianny i Serathowi. Ciemność otacza ich jak fala, a wokół wirują nici przeznaczenia. Zdecydowanie nie chce ich zabijać — chce ich przejąć, zmusić do pracy dla niej, by w końcu usidlić te dusze w niekończącym się tkanie rzeczywistości. „Przeznaczenie jest tylko więzieniem, które wyście zbudowali dla siebie” — mówi Syryndra, oferując im swój „porządek”. Jednak Erianne, pełna gniewu, odmawia, a Serath, wyciągając dłonie w stronę ciemności, przywołuje sen, w którym wszystko jest możliwe — w tym śmierć Syryndry.

Rytuał Zaznaczenia — „Pierwsza Rana jest Imieniem”

Cel:

Rytuał wykonywany przez młode kobiety (czasem także mężczyzn), które decydują się świadomie wejść na ścieżkę magii krwi i wiązań. Symbolicznie oznacza zerwanie z bezwolnym losem i przyjęcie bólu jako źródła mocy.

Miejsce:

Zawsze odprawiany nocą przy „Warkoczu Losu” — magicznej nici rozciągającej się nad ruinami Erevy, lub w głębokich, kamiennych świątyniach pod ziemią.

Przebieg rytuału:

1. Oczyszczenie ciała:

Adeptka zmywa ciało w wodzie zmieszanej z popiołem spalonych słów — pism proroków i proroctw.

2. Milczenie:

Przez trzy dni nie wolno wypowiadać ani jednego słowa. Pierwsze słowo po tym czasie stanie się pierwszym magicznym imieniem, zapisanym w krwi.

3. Zaznaczenie:

Kapłanka lub starsza wiedźma wykonuje jedno cięcie na lewym przedramieniu adeptki. Krew spada na biały kamień i jest zbierana do srebrnej misy.

4. Wypisanie Imienia:

Młoda adeptka palcem własnej krwi kreśli na swoim ciele symbol — najczęściej spiralę lub linię przez serce. Od tego momentu jest „Zaznaczona.”

5. Przyjęcie bólu:

Kapłanka szepcze:

„Twoja rana jest twoim słowem. Twoje słowo jest twoim losem. A twój los już nie jest darem — jest twoją bronią.”

6. Przysięga:

„Nie będę prosić. Nie będę milczeć. Nie będę czekać. Będę ranić, aby żyć.”

Fragment zakazanej „Księgi Tkaczek Losu”

Przechowywana w ruinach Erevy, spisywana krwią i popiołem. Znaleziona tylko przez najodważniejsze.

„Pierwszy szew jest najcięższy.

Kiedy weźmiesz los w dłonie, on owinie się wokół ciebie jak cierń.

Będzie ci szeptał, co masz uczynić.

Nie słuchaj go.

Tkaczki Losu nie słuchają nici.

One je rozrywają i wiążą od nowa.”

*„Blizna jest pamięcią.

Ballada o Trójce Verri, taką, jaką śpiewają pijane wiedźmy w zapomnianych karczmach i szeptem przekazują matki córkom, ku przestrodze:

Ballada o Trójce Verri

(melodia powolna, jakby niosła się przez bagna)

I.

W cieniu klifu, gdzie wiatr tkał wróżby,

Verria płakała krwią po próżby.

Troje dzieci w bólu wydała,

Każde w sekrecie rany skrywała.

Refren:

Jedno ją zdradzi, drugie przeklnie,

trzecie ocaleniem spłonie we śpiewie.

Które z dzieci? Które z trojga?

To wie tylko los i pusta droga.

II.

Pierwszy był Serath — cień w snach cichy,

Śmiał się słodko, choć w oczach — zgrzyty.

Matki dotknąć chciał bez trwogi,

Lecz jego serce — zrobione z mgły drogi.

Refren:

Jedno ją zdradzi, drugie przeklnie,

trzecie ocaleniem spłonie we śpiewie…

III.

Druga, Erianne — stal i cięcie,

Na policzku blizna, w oczach przeklęcie.

Miecz wykuwała wśród skowytów nocy,

Śniła, by matce wykłuć oczy.

IV.

Najmłodszy, Kaileth — nić i szelest,

Jego słowa wiązały, jak pajęczy celest.

Miłość niósł tak ciężką, że pękała,

I zdrada z jego dłoni spływała.

Refren (ostatni):

Jedno ją zdradziło, drugie przeklęło,

trzecie ocaleniem spłonęło w śpiewie.

Ale w pieśniach nie ma rozgrzeszenia —

Bo matka ich troje wydała na cierpienia.